Wij zijn Peter, Dorine en Daphne Westerneng uit Amsterdam. Al heel lang had ik, Dorine, een wens en dat was een hond.
Maar aangezien mijn dochter en ik alle twee astma hebben en allergisch zijn en ik ook een man heb die niest en proest voor van alles is een hond natuurlijk not done.
Gelukkig ben ik lid van het astma fonds en het daarbij behorende blad.
Wat schetste mijn verbazing toen ik 4 jaar geleden in datzelfde blad las dat er een hond is, genaamd labradoodle, die geschikt zou zijn voor mensen zoals ik.
Meteen ben ik gaan googelen en dat heb ik zo’n 2 jaar gedaan, daarbij natuurlijk ook overdacht of een doodle iets voor mij en mijn gezin zou zijn.
Op een gegeven moment heb ik de stoute schoenen aangetrokken en gemaild naar Marja, met de vraag of wij een keer mochten komen om te knuffelen met Fata, want dat was wel de hond die ons aansprak. Dat mocht en zo zijn we bij Marja terecht gekomen. We hebben geknuffeld en geaaid en het wonder geschiedde, we hadden nergens last van.
Onbegrijpelijk!
Vanaf die dag waren we verkocht en mochten we op de wachtlijst staan voor een pup van Fata. We hebben een jaar gewacht en wat was dat spannend.
Was Fata al loops, wanneer zou ze gedekt worden, was het gelukt, was ze zwanger?
We hebben er heel erg naar uitgekeken en wat was het geweldig dat Fata op 22 februari moeder werd van zoveel pups. We waren in de wolken en toen natuurlijk die dag dat we op kraambezoek mochten komen, echt super!
En dan begint het wachten totdat onze pup mee naar huis mocht.
We waren nog niet koud het erf af of Djazz had de auto al onder geplast.
Maar wat gaf het, ze ging mee naar huis.
De eerste maanden hebben we erg aan elkaar moeten wennen maar nu willen we haar nooit meer kwijt.
Ze is erg ondeugend en heeft heel veel energie maar ze is allerliefst!
Dol op iedereen en gek op alles wat eetbaar is.
Djazz hoort bij ons en dat zal altijd zo blijven.
Dorine, Amsterdam, augustus 2011