Mijn naam is Harald Dam en ik ben getrouwd met Marion. We hebben twee kinderen, Teddie van 9 en Morris van 8
Ik heb astmatische bronchitus. Mijn hele leven ben ik allergisch voor huisdieren zoals honden, katten cavia’s enzovoort geweest. De enige huisdieren die ik vroeger bij mijn ouders gehad heb, zijn een paar vissen en een parkietje. Zodra ik in een huis kom waar huisdieren leven, krijg ik het binnen 10 minuten al benauwd. Ook, als ik bijvoorbeeld een hond aan mijn hand of arm laat likken, dan krijg ik op die plek gelijk bultjes die verschrikkelijk jeuken.
Mijn kinderen zijn helaas ook allergisch voor dieren. Kortom, een hond als huisdier was gewoon niet mogelijk. We hebben wel eens besproken dat ik wel medicijnen wilde gebruiken opdat we wel een huisdier konden hebben, maar, hoe graag we ook een hond zouden willen, we vonden het té ver gaan als de kinderen ook aan de medicijnen zouden moeten.
Ik dacht altijd dat als er een hond zou zijn waar ik niet allergisch voor zou zijn, dit een kortharige hond zou zijn. Ik heb de Labrador daarom altijd een prachtige hond gevonden die ik graag had willen hebben. Mijn verbazing was daarom groot toen ik er vorig jaar achter kwam dat er een hond bestond waar mensen met een allergie wél tegen konden, en dat dat ras lange haren heeft: de Australische Labradoodle. We zijn toen een tijdje aan het rondneuzen geslagen op het internet om meer te weten te komen over deze honden. Gedurende die tijd zijn we ook goed gaan nadenken óf we dan eventueel een hond zouden willen. Vanwege onze allergieën hadden we het nooit echt serieus overwogen om een hond in huis te nemen, dus dat was best wel een raar idee dat er eventueel een hond in ons leven zou kunnen komen.
Op een gegeven moment ontdekten wij de website van Marja. Door de foto’s en verhaaltjes over Fata waren wij snel overtuigd dat we van haar wel graag een pup zouden willen omdat Fata een standaard formaat Labradoodle met fleece vacht is. Na een mailtje naar Marja te hebben gestuurd belde Marja ons op om kennis te maken. Na gezellig te hebben gekletst voelde het direct goed. Ondanks dat Fata nog niet was goedgekeurd als fokteef, wilden we dit graag afwachten. Een paar maanden daarna zijn we voor het eerst bij Marja thuis uitgenodigd om te komen ‘knuffelen’. We hadden inmiddels al tig afleveringen van Cecar Milan (ook wel bekend als the Dog whisperer) gekeken dus wij wisten wat we moesten doen als we Fata voor het eerst zouden ontmoeten. We dachten te worden besprongen door een drukke hond, dus: Niet aanraken, Niet praten en Geen oogkontakt. Nou, Fata loopt binnen en legt eerst haar kop bij Marion op schoot zo van ‘Hallo, ik vind je lief, wil je me aaien?’ daarna liep ze naar Teddie, Morris en mij en deed telkens precies hetzelfde. Wat een lieverd! Alles wat we van Cecar hadden geleerd, gooiden we gelijk overboord. Dit was gewoon zo’n ontzettend lieve en rustige hond, die gewoon leek te begrijpen waarvoor we kwamen. Ik heb Fata geaaid, heb m’n gezicht in haar vacht gedrukt en met m’n handen in mijn ogen gewreven en heb m’n handen laten likken door Fata en ik had gewoon nergens last van! Ongelooflijk. Ook de kinderen hadden nergens last van. Op het moment dat we bij Marja waren, had Frilly haar eerste nestje. Natuurlijk mochten we even knuffelen met de pups. Ineens zagen we dat Teddie steeds meer begon te krabbelen en vlekken en bultjes in haar gezicht kreeg. Op dat moment dachten we dat het hele feest niet door kon gaan. Ondanks dat, besloten we toch door te zetten en hebben we ons ingeschreven voor een pup van Fata (de allergische reactie bij Teddie kon tenslotte komen door de ongewassen puppies).
In de maanden dat we in afwachting waren van de goedkeuring van Fata en daarna de zwangerschap van Fata hadden we heel regelmatig leuk email contact met Marja. Marja is een gezellige kletstante die altijd de tijd vindt voor een kletsmailtje, een praatje of advies. Toen de (10) puppies van Fata geboren waren werden we door Marja uitgenodigd om de pups te komen bewonderen. Uiteraard hadden we al vele foto’s van de puppies gezien via Marja d’r website, maar het was natuurlijk geweldig om de puppies voor het eerst te knuffelen.
Drie weken daarna had Marja een prachtige reu voor ons uitgezocht en we gaven hem de naam Sam. Sam is nu inmiddels 15 weken oud en hoort echt al helemaal bij ons gezinnetje. Het gaat geweldig! Niemand heeft last van allergie, ook Teddie kan onbeperkt knuffelen met haar hond! Ik vind het zo’n bijzondere ervaring om een hond te hebben die ik echt kan knuffelen. En geloof me, ik dacht eerst ook altijd: “je gaat een hond toch niet knuffelen”, nou echt wél dus! Sam is zo’n ontzettend lieve gezelschapshond die heel snel nieuwe dingen leert en vooral ook heel gehoorzaam is. Waar je ook bent in huis, Sam zoekt je op en komt altijd gezellig bij je zitten of liggen. Sam is nog maar een paar weken bij ons, maar we zouden hem absoluut niet meer kunnen missen. Marja, bedankt voor alles. Je inzet en toewijding is ongelooflijk.
Harald Dam, Delfgauw, juni 2011